Van hersenschudding naar fit op de fiets; deel 1
De meest gestelde vraag aan mij van afgelopen maanden is ‘’hoe gaat het?’’. Logisch en het meest fijne wat er kan gebeuren. Wakker worden met een berichtje van een volger, een bekende of onbekende met de vraag hoe het gaat, maakt je dag meteen tot een goed begin. Vaak of eigenlijk bijna altijd zei ik dat het goed met mij ging, maar klopt dat eigenlijk wel als je aan het herstellen bent van een hersenschudding, schedelbasisfractuur en kapot gebit? Waarom zeg ik niet meteen dat het minder met mij gaat? Dat ik het vervelend vind om de hele dag niks te kunnen. Dat druk ik dan nog zacht uit, want vanbinnen vreet je jezelf op. Van een bezige bij naar de hele dag draaierig op de bank. Dat is gek!
Voordat ik verder ga moet ik natuurlijk wel bij het begin beginnen. Het is nu 3,5 maand geleden dat ik in Oostenrijk van mijn fiets ben gevallen. Vraag mij niet hoe, want ik weet er zelf helemaal niks meer van. Mijn geheugen is in de nacht na de val weer teruggekomen, maar ik wist nog niet waar ik was. Alles was weg. Gelukkig had mijn vriend mijn telefoon naast mij neergelegd. Zo kwam ik erachter dat ik in het Oostenrijkse ziekenhuis lag met een hersenschudding en een kapotte mond. Mijn hoektand was afgebroken, kennelijk had ik de verpleegkundige al gevraagd om een rietje om de blootliggende zenuw te omzeilen. Hoe ik dat voor elkaar gekregen heb, weet ik tot op de dag van vandaag nog niet. Zo weet ik ook niks meer van de val en wat er daarna allemaal is gebeurd. Wachtwoorden en gebeurtenissen die voor de val hebben plaatsgevonden heb ik moeten bekijken via mijn telefoon. Dat is echt heel gek als je normaliter alle nodige en onnodige informatie opslaat in je hoofd. Tegenwoordig loop ik met een post-its en notitieblokken en dan kan ik het alsnog vergeten, haha!
Mijn afgebroken hoektand is gerepareerd in Oostenrijk. Helaas zijn mijn 2 voortanden los komen te staan. Tot op de dag van vandaag kan ik dus nog steeds geen voedsel afbijten. Als foodie is dat echt niet fijn! Niet even snel een appel tussendoor of een stukje koek.
De terugweg was kortgezegd slopend. De voornaamste klacht van mijn hersenschudding is draaierigheid, snelle bewegingen en bewegend beeld kunnen dit uitlokken. Op een Duitse autobahn rijden is dan ook best wel heftig. Rijden ze daar nou 300 of komen ze voorbijvliegen?
Eenmaal thuis besef je eigenlijk pas wat er is gebeurd. Of is het misschien dat ik het begin te begrijpen? Herinneren doe ik niet en dit zal ik ook nooit meer doen. Wel werd het duidelijk welke klachten ik nog meer had. Klachten die horen bij een hersenschudding, zoals gevoeligheid voor geluid, vermoeidheid, verwardheid, concentratieproblemen, niet uit mijn woorden kunnen komen, niet goed kunnen nadenken, niet weten waar een geluid vandaan komt en dus moeite hebben met het communiceren in grote groepen. Hierdoor was ik snel geïrriteerd en werd ik vermoeider en vermoeider. De eerste dagen en weken sliep ik veel of lag ik op de bank.
Wel is het raar om te voelen hoe je hersenen je handelen kunnen beïnvloeden. Er is immers niks te zien op een MRI (hier kom ik in een volgend deel op terug), maar voorwerpen (bijna) uit je handen laten vallen gebeurde heel vaak. Elke keer weer een hardverzakking en dat meerdere keren op een dag. Gelukkig zijn er nog geen breekbare voorwerpen gesneuveld, haha! Ook had ik niet raar opgekeken als ik was gestruikeld over mijn eigen voeten. Hoe vermoeider ik werd, hoe meer ik met mijn voeten ging slepen. Gebeurd eigenlijk nog heel vaak.
Kortom, als je een hersenschudding oploopt krijg je met heel veel klachten te maken. Vaak dacht ik dat er vaak 1 symptoom tegelijk op zou treden, maar in feiten krijg je al je klachten/symptomen door elkaar, waardoor je soms in paniek raakt of heel verward bent. Deze klachten begrijpen deed ik al, maar als je het echt zelf meemaakt merk je pas hoeveel impact het op jou en je omgeving heeft.
Het uitvoeren van taken kan bij mij soms wat langer duren of ik zit gedachteloos voor mij uit te staren, omdat denken op dit moment even niet lukt. Het zijn gebeurtenissen die niet alleen optreden bij een hersenschudding, maar ook bij een burn-out of aandoeningen aan de hersenen. Sommige mensen reageren daar wel is geïrriteerd op, vooral als ik wat langer voor schap in de supermarkt sta.
In de wereld die steeds hectischer en grimmiger wordt, waar wij soms vervelend op elkaar reageren, vraag ik toch om een beetje liefde! Als je iemand zo voor de schappen ziet staan, help diegene, wees lief! Je weet namelijk nooit wat er in het hoofd van diegene omgaat! Een hersenschudding of burn-out zie je niet aan de buitenkant.
In de volgende delen leg ik onder andere uit hoe ik achter de schedelbasisfractuur ben gekomen, hoe ik mijn werk en sport weer opbouw en natuurlijk hoe dit verloopt.
1 ding weet zeker. Ik ga weer mountainbiken en mijn nieuwe fiets heb ik al gekocht!!!